Çocuk Acil Servisine Başvuran Hastaların Ebeveynlerinin Temel İlk Yardım Bilgisi Düzeylerinin Değerlendirilmesi

Umut Gök Balcı, İbrahim Dinçer

Anahtar Kelimeler: acil servis,ebeveyn,ilkyardım

Amaç:

Bu araştırma, İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma hastanesi Çocuk Acil Servisi’ne başvuran hastaların ebeveynlerinin temel ilk yardım bilgi düzeylerini belirlemek amacıyla yapılmıştır

Gereç ve Yöntem:

Araştırmaya Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Pediatri Acil Servisi’ne 15 Aralık 2017 ile 15 Mart 2018 tarihleri arasında başvuran ebeveylerin gönüllü olup çalışmaya dâhil edilme kriterlerini taşıyan 350 kişiler dâhil edildi. Araştırmanın evreni 15 Aralık 2017- 15 Şubat 2018 tarihleri arasında başvuran 40000 kişidir. %95 güven aralığında 381 kişilik örneklem hasaplanmıştır. Çalışmaya katılmayı kabul eden 350 kişi alınmıştır. Örneklemin %91,6’sına ulaşılmıştır.
Veriler tanımlayıcı ve kesitsel tipte olan bu araştırmamıza katılan ebeveynlerin bazı tanımlayıcı özelliklerini, çocuklarının karşılaştıkları ilk yardım gerektiren durumları ve ilk yardım bilgi düzeylerini sorgulayan soruların yer aldığı bir anketin yüz yüze görüşülerek uygulanması ile toplanmıştır.

Bulgular:

: 350 ebeveynin yaş ortalaması 35,57 (±8,21) yıl iken;% 21,4'ü ilkokul, %18,6'sı ortaokul, %34,9'u lise ve %20,9'u üniversite mezunuydu. Annelerin %31,4’ü bir işte çalışıyordu. Yine çocuğa bakım veren ebeveynlerin %71,4'ü anneydi.
Ebeveynlerin %17,6'sı ilk yardım eğitimi almıştı. Ancak ilk yardım konusunda kendini yeterli görenlerin oranı %8 idi. İlk yardım gerektirecek bir olayla karşılaşma oranı %47,7 saptandı. En sık görülen kaza %18 ile kafa travması idi. Kaza sonrası ebeveynlerin %46,1'i çocuklarını hastaneye götürdüğünü ifade etti. Ebeveynlerin çoğunluğu kafa travması, yanık, travmaya bağlı şişlik ve çivi batması ile ilgili sorulara doğru cevap vermiştir.
İlk yardım eğitimi ile ilk yardım yeterlilik arasında anlamlı bir ilişki saptanmıştır. Yine eğitim düzeyi ile ilk yardım eğitimi arasında anlamlı bir ilişki saptanmıştır.

Sonuç:

Çalışmamızda ebeveynlerin %82,6'sının ilk yardım eğitiminin olmadığı, %92'sinin ilk yardım konusunda kendini yetersiz gördüğü saptanmıştır. İlk yardım eğitimi ile ilk yardım yeterlilik arasında anlamlı ilişki olması ve eğitim düzeyi ile ilk yardım arasında anlamlı ilişki olması eğitimin önemini göstermektedir. Sonuç olarak, öncelikle toplumda eğitim düzeyi yükseltilmeli, çocukların sık karşılaştığı kazalar saptanarak, ebeveynlere pratik yeteneklerini geliştirecek şekilde ilk yardım eğitim verilmelidir.

Kaynaklar:

1. World Health Organisation World report on child injury prevention,
(2008) Editörler: Margie Peden, Kayode Oyegbite, Joan Ozanne-Smith, Adnan A
Hyder, Christine Branche, AKM Fazlur Rahman, Frederick Rivara and Kidist
Bartolomeos Internet
http://www.who.int/violence_injury_prevention/child/injury/world_report/en/ Erişim
Tarihi:01.05.2019
2. Karatepe UT, Ekerbiçer HÇ, Çocuklarda Ev Kazaları, Home Accidents Among Chıldren, Sakarya Tıp Dergisi 2017;7(1):69-73
3.Bölükbaşı Kahraman, Kalaycı G,Kahraman Y.Ordu İli Kız Meslek Lisesi Çocuk Gelişim Son Sınıf Öğrencilerinin Çocuklara Yönelik İlkyardım Uygulamaları ile İlgili Bilgi Düzeyleri. Erzurum Atatürk Üniversiteis Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi,2007; 10,3.

4. Bertan M, Çakır B. Halk Sağlığı Yönünden Kazalar. Halk Sağlığı Temel Bilgiler. Güneş Kitabevi Yayınları, Ankara: 1997: 462-472.
5. Potts NL, Mandleco BL. Çocuk c nursing caring for children and their families, USA, Delmor Company, 2002: 14-17

#119